Week 7, Je raakt niet snel uitgekeken.
Door: toncopadmos
Blijf op de hoogte en volg Tonco
30 December 2011 | Sierra Leone, Freetown
Kerstvakantie
Nu een beetje een wat langer verhaal om de korte van vorige week te compenseren.
Vrijdagmorgen 23 december zijn Augustine Combey (een trekkerchauffeur van de farm, 27 jaar, klein foutje moet kunnen, in de vorige stond 26 jaar) en ik vertrokken naar het oosten voor een weekje ‘kerstvakantie’ en voornamelijk voor het voor mij verder verkennen van Sierra Leone.
We zijn ’s ochtends meegereden met de auto van Genesis Farms naar Freetown. In deze tijd van het jaar is het wat minder warm dan normaal en ik zag de thermometer van de auto om 7 uur ‘s ochtends voor het eerst op 15 graden staan. Dit vonden de mensen in de auto wel erg koud dus ging de verwarming aan, ongelofelijk toen heb ik wel gelachen, ik vond het wel lekker een beetje minder warm weer.
Onderweg ongeveer 1,5 uur rijden naar Freetown ben ik langs de weg minimaal 20 auto’s of vrachtauto’s tegen gekomen die: of kapot zijn gegaan, of een ongeluk hebben gehad, of waarvan de lading van het dak af gevallen is en over de hele weg heen ligt (de lading op het dak van de auto is soms groter dan de auto zelf). Je raakt niet snel uitgekeken... Ook reden we regelmatig achter 9 persoons Mazda busjes waar ze gerust 20 tot 25 mensen in en op stoppen met al hun bezittingen. Een aantal van deze busjes produceren gigantische rookwolken uit de uitlaat, die als je het mij vraagt, per stuk minimaal gecompenseerd moet worden door 50 Toyota priussen.
Eenmaal in Freetown aangekomen in een gigantische drukte, zijn Augustine en ik eerst met een taxi naar het centrum gegaan om wat eten te kopen, toen zijn we vanaf het centrum op de brommer naar Shell pompstation gegaan voor de gouvernement bus naar Bo, omdat het een drukke tijd is rondom kerst zat deze bus al vol toen we bij Shell aankwamen. Toen zijn we verder gegaan met een taxi naar het Texaco pompstation. Daar heeft Augustine gelukkig vervoer kunnen regelen naar Bo. Tot mijn grote verbazing was dit vervoermiddel: een rokend Mazda busje voor 9 personen waar Augustine en ik met 20 andere en ongeveer al hun bezittingen in zaten. De eerste 5 minuten vond ik het wel leuk om mee te maken, maar de volgende 3 uur en 55 minuten naar Bo heb ik afgezien, de bankjes waren ontzettend hard en van hout en ik kon maar één houding aannemen omdat het busje meer dan overvol zat.
Eenmaal in Bo aangekomen hebben we een taxi genomen naar Blama. In Blama hebben we weer een brommer genomen naar de plaats in Blama waar de broer van Augustine woont en werkt.
Zijn broer van Augustine is Vader Combey, een katholieke priester die woont en werkt voor de katholieke missie. Voor Sierra Leonse begrippen wonen ze erg mooi op een soort katholiek kamp naast Blama, er was elektriciteit in huis en ik had een grote mooie kamer. In de woonkamer stond zelfs een kunstkerstboom. Ik werd met open armen ontvangen en heb gelijk traditioneel palmwine met guinnes bier genuttigd, dit wordt hier erg veel gedronken ze noemen dit elephant blood. Iedereen is erg aardig en bang dat je wat tekort komt, dus ik ben de eerste dag helemaal vol gestopt met eten en drinken. Ze hadden hier ook de beschikking over wat meer westers eten wat ik niet héél erg vond. Vrijdagavond was ik helemaal kapot van de reis en ben ik met een overvolle maag gaan slapen.
Zaterdag ochtend heerlijk ontbeten met ei waarna we met de auto van Vader Combey naar Kenema gingen voor van allerlei dingen, ook zijn we bij een paar kleine boerderijtjes van de katholieke missie geweest en heb daar allerlei tropische planten gezien zoals ananasplanten en cashewnotenbomen. Op de weg terug hadden we nog een kleine aanrijding met een auto die ons aan het inhalen was, en een beetje te vroeg terug naar rechts ging en vervolgens de bumper van de auto raakte. Gelukkig stelde het niet heel veel voor en was er alleen een beetje blikschade. Eenmaal terug ben ik weer helemaal vol gestopt met eten en drinken. ’s Avonds was het kerstnacht en ging ik eerst mee naar Blama town, palm wine drinken er erna mee naar de kerk, in 20 stappen was ik van de kerk terug in huis, niet heel ver lopen omdat de kerk naast het huis van vader Combey staat. Om 12 uur ‘s nachts hebben Augustine en ik Mohamed nog gebeld onder het genot van een pilsje omdat hij op 25 december jarig is. Daarna ben ik gaan slapen.
Zondagmorgen 1e kerstdag ben ik in mijn kerstcadeau: een Sierra Leoons t shirt met vader Combey mee geweest naar een klein kerkje een aantal dorpen verderop. Daar heb ik aan de mensen verteld wat ik hier in Sierra Leone doe. Ze reageren erg enthousiast en ook dit was weer een hele ervaring. ’s Middags op de weg terug naar Blama zijn we 2x in een half uur gestopt om te eten, eenmaal weer terug in Blama en heb ik zelfs friet gegeten! Een perfect kerst maal! Zondagavond was het feest met muziek en hebben we met iedereen goat soupe gegeten, ook dit was erg leuk en lekker.
De afgelopen 2 dagen had ik veel te veel verschillende dingen door elkaar gegeten, zondag op maandag nacht werd ik ziek tot en met overgeven en diaree toe en tot en met donderdagochtend was ik ziek. Ik had een beetje hoofdpijn en voornamelijk veel buikpijn. Dit alles kwam doordat de flessen water opnieuw gevuld en verwisseld waren met mijn gekochte waterflessen. Ik kwam hier alleen pas woensdag ochtend achter en ben vanaf dat moment weer goed water gaan drinken. Omdat ik diaree had dacht ik maandag en dinsdag ik laat ik veel water drinken, maar dit pakte alleen maar slechter uit, omdat dit het water was waardoor ik ziek was.
Maandagmiddag zijn we om 2 uur vertrokken vanuit Blama naar Kailahun, de geboorteplaats van Augustine. Om 10 uur ‘s avonds kwamen we aan in Kailahun. Onderweg hebben we een paar korte stops gemaakt. De eerste helft van de weg tussen Blama en Kailahun is nog wel te doen, maar de tweede helft is werkelijk verschrikkelijk, er zaten gigantische gaten en stenen en hobbels in de weg. Het liedje zandweg, zandweg, grindweg, grindweg, hobbelweg, hobbelweg… gat in de weg! is wel meer 100 keer door mijn hoofd heen gegaan denk ik tijdens dit ritje. Ik zal proberen het te beschrijven: Het voelt alsof je in Nederland op de weg rijd met om elke meter een verkeersdrempel waarbij de drempels niet evenwijdig aan elkaar liggen, en dit een paar uur achter elkaar. Aan het eind ben je helemaal door elkaar geschud en voel je spieren, waarvan je niet wist dat ze bestonden. Ze vertelden in de auto dat de weg afgelopen jaar wat is opgeknapt, en dat het al stukken beter was, want er zaten vorig jaar gaten in de weg waar de auto in makkelijk verdween. Nu is het ook de droge tijd in Sierra Leone en zijn de wegen ten opzichte van de natte tijd beter. En wij Nederlanders maar klagen over de Belgische wegen. Maandag avond was ik helemaal gebroken, doordat ik ziek was en door de slechte weg en heb als een blok geslapen.
Dinsdag ochtend heb ik wat uitgerust en rond gelopen om Kailahun te bekijken, ’s middags zijn we naar het strand van de Moa rivier geweest en daar heb ik gezwommen. De meeste mensen kunnen niet zwemmen en proberen dit toch in de ondiepe stukken van de rivier, dit is erg grappig om te zien. Het water is naar mijn idee ongeveer 25 graden, de Sierra Leone mensen vinden dit koud, ik vind het wel lekker! De Moa rivier vormt de grens tussen Siërra Leone en Guinee. Ik ben maar niet naar de overkant gezwommen want ik heb geen Guinee visum. Hier heb ik ook wat foto’s gemaakt van erg mooie omgeving. Onderweg zijn we ook gestopt om de cacao en koffie bomen te bekijken, deze zien er totaal anders uit dan ik verwachtte. Deze staan gewoon midden in de bossen. De zaden worden door de mensen geoogst en gedroogd en worden verkocht als ‘cash crops’. Het is hier in het oosten van Siërra Leone ook meer tropisch regenwoud, erg mooi om te zien.
Toen we terug kwamen van het zwemmen hebben de voetbalwedstrijd Arsenal – Wolves gekeken. Hierna ben ik om 17.00 uur al gaan slapen omdat ik nog steeds ziek was. Het huis hier staat midden in het centrum van Kailahun en is voor Sierra Leoonse begrippen ook mooi alleen was er geen water uit de kraan en geen elektriciteit.
Woensdag heb ik veel op bed gelegen, in de ochtend een rondje gelopen in Kailahun, in de middag zijn we nog even bij een westers hotel wezen kijken en bij wat cacao plantages. Ook ben ik in een deel van Kailahun geweest waar de sporen die de oorloog heeft nagelaten nog goed terug vinden zijn omdat de oorlog in deze regio begonnen en geëindigd is.
Woensdagavond ben ik weer erg vroeg gaan slapen in de hoop dat ik donderdag beter zou zijn. Donderdagmorgen om 6 uur zijn we weer terug vertrokken over de hobbelweg naar Blama, onderweg voelde ik me nog wat ziek, toen we weer terug in Blama waren was ik zo goed als beter. Onderweg naar Blama zijn we nog even wezen kijken bij 2 Nederlandse ambulances die van Zeeland naar Sierra Leone zijn gereden en vorige maand zijn gearriveerd. Dit was erg leuk om in Sierra Leone iets te bekijken dat uit mijn eigen provincie komt.
Donderdag avond ben ik nog een biertje wezen drinken in Blama town met Andrew Lahai (23 jaar), een neef van Augustine waarmee ik ook ben opgetrokken tijdens de trip. Ik heb hier de betekenis geleerd van het Nederlandse HEINEKEN bier: Human Enemy Is Never Ever Known Even Now. Dan sta je toch raar te kijken als Sierra Leoonse mensen je vertellen wat HEINEKEN betekent.
Vrijdagochtend zijn Augustine en ik weer terug gegaan naar Makomp. De terugreis hadden we wel een government bus en deze reis verliep tegen al mijn verwachtingen van mijn opgedane ervaringen van afgelopen week bijzonder goed. Onderweg kwam er (naar mijn mening een marktverkoper van de kraam medicijnen) een dokter medicijnen verkopen in de bus en het is ongelofelijk wat die man allemaal verkocht met zijn praatjes aan de mensen in de bus. In Nederland ga je naar de apotheek of naar de dokter toe als je wat nodig hebt of als je ziekt bent, maar hier komt de dokter naar jou toe met medicijnen om ze door praatjes als deskundige aan je te verkopen voordat je ziek wordt, en bijna alle mensen kopen het, ongelofelijk. Het laatste stukje naar Makomp hebben we met een taxi gereisd, dit was een 5 persoons auto waar we met 4 mensen voorin zaten en 4 achterin, ik zat voorin bij de deur dus ik zat redelijk, maar ik zou niet willen weten hoe de persoon zich gevoeld heeft, die naar mijn idee op de versnellingspook zat. Om half 1 ’s middags kwamen we aan in Makomp.
De afgelopen week heb ik weer veel gezien en ervaren, gelukkig ook veel leuke dingen toen ik ziek was.
Morgen ga ik als het goed is naar het strand en maandagavond komen mijn ouders, zus en broer.
Ik wens iedereen alvast veel plezier met de jaarwisseling in Nederland en de beste wensen voor 2012!
En de groeten uit Sierra Leone!
Nu een beetje een wat langer verhaal om de korte van vorige week te compenseren.
Vrijdagmorgen 23 december zijn Augustine Combey (een trekkerchauffeur van de farm, 27 jaar, klein foutje moet kunnen, in de vorige stond 26 jaar) en ik vertrokken naar het oosten voor een weekje ‘kerstvakantie’ en voornamelijk voor het voor mij verder verkennen van Sierra Leone.
We zijn ’s ochtends meegereden met de auto van Genesis Farms naar Freetown. In deze tijd van het jaar is het wat minder warm dan normaal en ik zag de thermometer van de auto om 7 uur ‘s ochtends voor het eerst op 15 graden staan. Dit vonden de mensen in de auto wel erg koud dus ging de verwarming aan, ongelofelijk toen heb ik wel gelachen, ik vond het wel lekker een beetje minder warm weer.
Onderweg ongeveer 1,5 uur rijden naar Freetown ben ik langs de weg minimaal 20 auto’s of vrachtauto’s tegen gekomen die: of kapot zijn gegaan, of een ongeluk hebben gehad, of waarvan de lading van het dak af gevallen is en over de hele weg heen ligt (de lading op het dak van de auto is soms groter dan de auto zelf). Je raakt niet snel uitgekeken... Ook reden we regelmatig achter 9 persoons Mazda busjes waar ze gerust 20 tot 25 mensen in en op stoppen met al hun bezittingen. Een aantal van deze busjes produceren gigantische rookwolken uit de uitlaat, die als je het mij vraagt, per stuk minimaal gecompenseerd moet worden door 50 Toyota priussen.
Eenmaal in Freetown aangekomen in een gigantische drukte, zijn Augustine en ik eerst met een taxi naar het centrum gegaan om wat eten te kopen, toen zijn we vanaf het centrum op de brommer naar Shell pompstation gegaan voor de gouvernement bus naar Bo, omdat het een drukke tijd is rondom kerst zat deze bus al vol toen we bij Shell aankwamen. Toen zijn we verder gegaan met een taxi naar het Texaco pompstation. Daar heeft Augustine gelukkig vervoer kunnen regelen naar Bo. Tot mijn grote verbazing was dit vervoermiddel: een rokend Mazda busje voor 9 personen waar Augustine en ik met 20 andere en ongeveer al hun bezittingen in zaten. De eerste 5 minuten vond ik het wel leuk om mee te maken, maar de volgende 3 uur en 55 minuten naar Bo heb ik afgezien, de bankjes waren ontzettend hard en van hout en ik kon maar één houding aannemen omdat het busje meer dan overvol zat.
Eenmaal in Bo aangekomen hebben we een taxi genomen naar Blama. In Blama hebben we weer een brommer genomen naar de plaats in Blama waar de broer van Augustine woont en werkt.
Zijn broer van Augustine is Vader Combey, een katholieke priester die woont en werkt voor de katholieke missie. Voor Sierra Leonse begrippen wonen ze erg mooi op een soort katholiek kamp naast Blama, er was elektriciteit in huis en ik had een grote mooie kamer. In de woonkamer stond zelfs een kunstkerstboom. Ik werd met open armen ontvangen en heb gelijk traditioneel palmwine met guinnes bier genuttigd, dit wordt hier erg veel gedronken ze noemen dit elephant blood. Iedereen is erg aardig en bang dat je wat tekort komt, dus ik ben de eerste dag helemaal vol gestopt met eten en drinken. Ze hadden hier ook de beschikking over wat meer westers eten wat ik niet héél erg vond. Vrijdagavond was ik helemaal kapot van de reis en ben ik met een overvolle maag gaan slapen.
Zaterdag ochtend heerlijk ontbeten met ei waarna we met de auto van Vader Combey naar Kenema gingen voor van allerlei dingen, ook zijn we bij een paar kleine boerderijtjes van de katholieke missie geweest en heb daar allerlei tropische planten gezien zoals ananasplanten en cashewnotenbomen. Op de weg terug hadden we nog een kleine aanrijding met een auto die ons aan het inhalen was, en een beetje te vroeg terug naar rechts ging en vervolgens de bumper van de auto raakte. Gelukkig stelde het niet heel veel voor en was er alleen een beetje blikschade. Eenmaal terug ben ik weer helemaal vol gestopt met eten en drinken. ’s Avonds was het kerstnacht en ging ik eerst mee naar Blama town, palm wine drinken er erna mee naar de kerk, in 20 stappen was ik van de kerk terug in huis, niet heel ver lopen omdat de kerk naast het huis van vader Combey staat. Om 12 uur ‘s nachts hebben Augustine en ik Mohamed nog gebeld onder het genot van een pilsje omdat hij op 25 december jarig is. Daarna ben ik gaan slapen.
Zondagmorgen 1e kerstdag ben ik in mijn kerstcadeau: een Sierra Leoons t shirt met vader Combey mee geweest naar een klein kerkje een aantal dorpen verderop. Daar heb ik aan de mensen verteld wat ik hier in Sierra Leone doe. Ze reageren erg enthousiast en ook dit was weer een hele ervaring. ’s Middags op de weg terug naar Blama zijn we 2x in een half uur gestopt om te eten, eenmaal weer terug in Blama en heb ik zelfs friet gegeten! Een perfect kerst maal! Zondagavond was het feest met muziek en hebben we met iedereen goat soupe gegeten, ook dit was erg leuk en lekker.
De afgelopen 2 dagen had ik veel te veel verschillende dingen door elkaar gegeten, zondag op maandag nacht werd ik ziek tot en met overgeven en diaree toe en tot en met donderdagochtend was ik ziek. Ik had een beetje hoofdpijn en voornamelijk veel buikpijn. Dit alles kwam doordat de flessen water opnieuw gevuld en verwisseld waren met mijn gekochte waterflessen. Ik kwam hier alleen pas woensdag ochtend achter en ben vanaf dat moment weer goed water gaan drinken. Omdat ik diaree had dacht ik maandag en dinsdag ik laat ik veel water drinken, maar dit pakte alleen maar slechter uit, omdat dit het water was waardoor ik ziek was.
Maandagmiddag zijn we om 2 uur vertrokken vanuit Blama naar Kailahun, de geboorteplaats van Augustine. Om 10 uur ‘s avonds kwamen we aan in Kailahun. Onderweg hebben we een paar korte stops gemaakt. De eerste helft van de weg tussen Blama en Kailahun is nog wel te doen, maar de tweede helft is werkelijk verschrikkelijk, er zaten gigantische gaten en stenen en hobbels in de weg. Het liedje zandweg, zandweg, grindweg, grindweg, hobbelweg, hobbelweg… gat in de weg! is wel meer 100 keer door mijn hoofd heen gegaan denk ik tijdens dit ritje. Ik zal proberen het te beschrijven: Het voelt alsof je in Nederland op de weg rijd met om elke meter een verkeersdrempel waarbij de drempels niet evenwijdig aan elkaar liggen, en dit een paar uur achter elkaar. Aan het eind ben je helemaal door elkaar geschud en voel je spieren, waarvan je niet wist dat ze bestonden. Ze vertelden in de auto dat de weg afgelopen jaar wat is opgeknapt, en dat het al stukken beter was, want er zaten vorig jaar gaten in de weg waar de auto in makkelijk verdween. Nu is het ook de droge tijd in Sierra Leone en zijn de wegen ten opzichte van de natte tijd beter. En wij Nederlanders maar klagen over de Belgische wegen. Maandag avond was ik helemaal gebroken, doordat ik ziek was en door de slechte weg en heb als een blok geslapen.
Dinsdag ochtend heb ik wat uitgerust en rond gelopen om Kailahun te bekijken, ’s middags zijn we naar het strand van de Moa rivier geweest en daar heb ik gezwommen. De meeste mensen kunnen niet zwemmen en proberen dit toch in de ondiepe stukken van de rivier, dit is erg grappig om te zien. Het water is naar mijn idee ongeveer 25 graden, de Sierra Leone mensen vinden dit koud, ik vind het wel lekker! De Moa rivier vormt de grens tussen Siërra Leone en Guinee. Ik ben maar niet naar de overkant gezwommen want ik heb geen Guinee visum. Hier heb ik ook wat foto’s gemaakt van erg mooie omgeving. Onderweg zijn we ook gestopt om de cacao en koffie bomen te bekijken, deze zien er totaal anders uit dan ik verwachtte. Deze staan gewoon midden in de bossen. De zaden worden door de mensen geoogst en gedroogd en worden verkocht als ‘cash crops’. Het is hier in het oosten van Siërra Leone ook meer tropisch regenwoud, erg mooi om te zien.
Toen we terug kwamen van het zwemmen hebben de voetbalwedstrijd Arsenal – Wolves gekeken. Hierna ben ik om 17.00 uur al gaan slapen omdat ik nog steeds ziek was. Het huis hier staat midden in het centrum van Kailahun en is voor Sierra Leoonse begrippen ook mooi alleen was er geen water uit de kraan en geen elektriciteit.
Woensdag heb ik veel op bed gelegen, in de ochtend een rondje gelopen in Kailahun, in de middag zijn we nog even bij een westers hotel wezen kijken en bij wat cacao plantages. Ook ben ik in een deel van Kailahun geweest waar de sporen die de oorloog heeft nagelaten nog goed terug vinden zijn omdat de oorlog in deze regio begonnen en geëindigd is.
Woensdagavond ben ik weer erg vroeg gaan slapen in de hoop dat ik donderdag beter zou zijn. Donderdagmorgen om 6 uur zijn we weer terug vertrokken over de hobbelweg naar Blama, onderweg voelde ik me nog wat ziek, toen we weer terug in Blama waren was ik zo goed als beter. Onderweg naar Blama zijn we nog even wezen kijken bij 2 Nederlandse ambulances die van Zeeland naar Sierra Leone zijn gereden en vorige maand zijn gearriveerd. Dit was erg leuk om in Sierra Leone iets te bekijken dat uit mijn eigen provincie komt.
Donderdag avond ben ik nog een biertje wezen drinken in Blama town met Andrew Lahai (23 jaar), een neef van Augustine waarmee ik ook ben opgetrokken tijdens de trip. Ik heb hier de betekenis geleerd van het Nederlandse HEINEKEN bier: Human Enemy Is Never Ever Known Even Now. Dan sta je toch raar te kijken als Sierra Leoonse mensen je vertellen wat HEINEKEN betekent.
Vrijdagochtend zijn Augustine en ik weer terug gegaan naar Makomp. De terugreis hadden we wel een government bus en deze reis verliep tegen al mijn verwachtingen van mijn opgedane ervaringen van afgelopen week bijzonder goed. Onderweg kwam er (naar mijn mening een marktverkoper van de kraam medicijnen) een dokter medicijnen verkopen in de bus en het is ongelofelijk wat die man allemaal verkocht met zijn praatjes aan de mensen in de bus. In Nederland ga je naar de apotheek of naar de dokter toe als je wat nodig hebt of als je ziekt bent, maar hier komt de dokter naar jou toe met medicijnen om ze door praatjes als deskundige aan je te verkopen voordat je ziek wordt, en bijna alle mensen kopen het, ongelofelijk. Het laatste stukje naar Makomp hebben we met een taxi gereisd, dit was een 5 persoons auto waar we met 4 mensen voorin zaten en 4 achterin, ik zat voorin bij de deur dus ik zat redelijk, maar ik zou niet willen weten hoe de persoon zich gevoeld heeft, die naar mijn idee op de versnellingspook zat. Om half 1 ’s middags kwamen we aan in Makomp.
De afgelopen week heb ik weer veel gezien en ervaren, gelukkig ook veel leuke dingen toen ik ziek was.
Morgen ga ik als het goed is naar het strand en maandagavond komen mijn ouders, zus en broer.
Ik wens iedereen alvast veel plezier met de jaarwisseling in Nederland en de beste wensen voor 2012!
En de groeten uit Sierra Leone!
-
30 December 2011 - 19:33
Mirjam:
Hoi Tonco!
Een heel verhaal dit keer, superleuk om al je ervaringen zo steeds te lezen!
Veel plezier alvast als de rest van de familie er ook is!
Groetjes Mirjam -
30 December 2011 - 19:38
Ineke:
Heerlijk om je verslag te lezen. Jammer dat je ziek was. We hebben vandaag een berichtje van je familie gehad. Dylan is vandaag jarig.Alles was goed daar. Doei ze maar de groeten. -
30 December 2011 - 20:18
Michiel Buijsse:
hahaha, ik kan niet stoppen met lachen van die malle fratsen daar. Past dat ook in de Alfa zoveel mensen? Scheelt weer in de transportkosten. Volgens mij vermaak je je wel, groeten ej -
30 December 2011 - 20:20
Erna:
Wat een belevenissen..super leuk om te lezen! Jij ook een goede nieuwjaarswisseling en veel goeds voor 2012. Enne... zal hier ook eens rondvragen of iemand weet wat heineken betekent..haha
Doe je de groetjes aan de andere als je ze ziet volgende week?
Groetjes Erwin en Erna -
30 December 2011 - 20:20
Erna:
Wat een belevenissen..super leuk om te lezen! Jij ook een goede nieuwjaarswisseling en veel goeds voor 2012. Enne... zal hier ook eens rondvragen of iemand weet wat heineken betekent..haha
Doe je de groetjes aan de andere als je ze ziet volgende week?
Groetjes Erwin en Erna -
30 December 2011 - 20:28
Elise En Died :
Tonc!
Wat een verhaal!
Geniet nog even van deze daagjes want maandag zullen wij de rust eens even komen verstoren!
-
30 December 2011 - 20:47
Ineke:
Hoi Tonco.
Leuk weer eens wat van je te horen.
Vervelend dat je ziek was maar gelukkig gaat het weer.
Wij wens je een gelukkig nieuwjaar en veel plezier met je familie.
Groetje Carel en Ineke -
30 December 2011 - 22:02
Tiel Jansen-Arts:
Tjonge jonge inderdaad wat een belevenissen Tonco! Ook voor jou een fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2012. Een spetterend weerzien met je ouders, zus en broer. Doe iedereen de hartelijke groeten.
-
31 December 2011 - 02:10
Nelis:
Nou ik heb je verhaal weer gelezen hoor, die cashewnoten heb je even moeten googlen gok ik?! let je voortaan wel goed op je water -
31 December 2011 - 08:25
Ineke Van Meggelen:
dag Tonco,
leuk je belevenissen zo te lezen. Ziek worden hoort er natuurlijk een beetje bij, maar is wel vervelend. Ik wens jou ook alvast het allerbeste voor 2012!
groetjes van de HAS, Ineke -
31 December 2011 - 12:51
Aad Hubregtse:
Leuk verslag Tonco, je hebt wel erg veel mmegemaakt op zo,n reis maar ook veel gezien en ervaring opgedaan, leuk om je vader, moeder en broer en zus te ontmoeten, het is hier oud jaars dag dus veel vuurwerk, nou Tonco de gr aan de fam nog een goede leerzame tijd daar.
Aad en Elleke -
31 December 2011 - 13:29
Wim En Helma:
Hallo Tonco,
Leuk om weer te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt. We wensen je een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2012! Veel plezier volgende week met je ouders en broer en zus.
Groeten, Wim en Helma -
31 December 2011 - 15:03
Kristy:
Jonkiee,
waar blijven de foto's van je vakantie??
Fijne jaarwisseling, oppassen met vuurwerk (als je dat daar mag afsteken) en veel plezier als je ouders er zijn!
xx Kristy -
31 December 2011 - 15:45
Marco En Anita:
Wederom genoten van een prachtig verslag. Wat mooi dat je dit allemaal mee mag maken. Wij wensen je vanuit een regenachtig Looperskapelle een mooi en gezond 2012 toe. Normaal zou ik erachter aan zeggen pas op met vuurwerk maar dat zal je daar niet hebben. Geniet volgende week van een weekje met je ouders, zus en broertje. -
01 Januari 2012 - 11:15
Brent:
Geweldig. nog even en je kan een bestseller schrijven, -
01 Januari 2012 - 13:55
Simone:
Ha die Tonco,
Nou ik hoop dat je het nieuwe jaar beter begint dan dat je het geëindigd bent. Maar gelukkig voor je je weer beter, dus ik wens je voor het komende jaar heel veel geluk, voorspoed en vooral 'schoon water', oftewel, gezondheid. Lekker hoor, zo'n weekje vakantie. Leuk dat je zo ook wat van het land kunt zien en ons daarvan mee laat genieten. Veel plezier met the family vanavond en komende week. Doe ze de hartelijke groeten en maak er wat van.
Groetjes,
Tante Sieieieieiem -
07 Januari 2012 - 21:44
Nelleke:
Tonco, wat een schitterende belevenissen weer.Leuk om te lezen zeg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
